Software Developer
Yazılım geliştirme sürecinde, nesnelerin birbirleriyle nasıl etkileşime girdiği büyük önem taşır. Bu etkileşimleri düzenlemek ve daha okunabilir, sürdürülebilir kod yazmak için Davranışsal Tasarım Desenleri (Behavioral Design Pattern) kullanılır. En nihayetinde, bu desenler, nesneler arasındaki iletişimi ve iş birliğini optimize ederek yazılımın daha esnek ve bakımı kolay hale gelmesini sağlar.
Proxy Pattern, yazılım tasarımında oldukça yaygın kullanılan bir yapısal desendir. Bu desen, bir nesneye erişimi kontrol etmek veya ek fonksiyonlar eklemek için kullanılır. Ayrıca, Proxy Tasarım Deseni, genellikle gerçek nesneye erişimi kontrol etmek, önbellekleme yapmak, yetkilendirme sağlamak veya maliyetli işlemleri geciktirmek için de kullanılmaktadır. Şimdi bu tasarım desenini ve nasıl çalıştığını detaylı bir örnekle inceleyelim.
Flyweight Pattern, bellek kullanımını optimize etmek için kullanılır. Bu desen, aynı nesnelerin birden fazla kopyasını oluşturmak yerine, bu nesneleri paylaşarak bellek tasarrufu sağlar. Özellikle çok sayıda küçük nesnenin gerektiği durumlarda bu desen oldukça etkilidir.
Facade Pattern, karmaşık sistemler oluştururken, alt sistemler arasındaki etkileşimleri basitleştirir. Böylece kodu daha yönetilebilir ve kullanıcı dostu hale getirir. Bu yazıda, Facade Pattern’ı açıklayacak, Java‘da bu tasarım deseninin nasıl uygulanacağını gösterecek ve en nihayetinde de faydalarını tartışacağım.
Decorator Pattern, nesnelerin yapısını değiştirmeden davranışlarını dinamik olarak eklememizi sağlar. Bu yapısal desen, dekoratör sınıflarıyla nesnelerin işlevselliğini artırmamızı sağlar. Bu nedenle, bu yazıda Decorator Pattern’ı bir örnekle açıklayacağım.
Composite Pattern, nesneleri ağaç yapısında düzenlemek için kullanılır ve bu sayede bireysel nesneler ve nesne gruplarını aynı şekilde işlememizi sağlar. Bu tasarım deseni, “bileşik nesne” ve “yaprak nesne” olarak adlandırılan iki tür nesneyi içerir. Bileşik nesneler, diğer nesneleri içerebilen ve onlarla aynı arayüzü paylaşan nesnelerdir. Yaprak nesneler ise herhangi bir alt nesne içermez ve temel […]
SOLID prensipleri, daha esnek, bakım yapılabilir ve genişletilebilir kodlar yazmamızı sağlar. Böylece, projelerimizin kalitesini ve sürdürülebilirliğini artırırız. Bu beş prensip; Single Responsibility Principle (SRP), Open/Closed Principle (OCP), Liskov Substitution Principle (LSP), Interface Segregation Principle (ISP) ve Dependency Inversion Principle (DIP) olarak sıralanmaktadır. Her birini Java örnekleriyle açıklayalım.
Bridge Pattern, yazılım tasarımında yapısal bir desen olarak bilinir ve soyutlamaları implementasyonlardan ayırmayı amaçlar. Bu desen kullanılarak, yazılım geliştirmede daha esnek ve genişletilebilir kod yazabiliriz. Bridge design Pattern, bir nesnenin soyutlaması ile implementasyonunun bağımsız olarak değiştirilebilmesine olanak tanır.
Anti pattern yazılım geliştirme sürecinde sıkça karşılaşılan, yanlış veya verimsiz uygulamalardır. Anti pattern’ler, projelerin sürdürülebilirliğini zorlaştırabilir, kodun bakımını karmaşıklaştırabilir ve performans problemlerine yol açabilir. Bu makalede, bazı yaygın anti pattern’leri ve bunlardan nasıl kaçınılacağını inceleyeceğiz.
Adapter Pattern, mevcut sınıfların arayüzünü değiştirmeden uyumluluk sağlamayı amaçlayan bir tasarım desenidir. Bu desen, özellikle var olan kodlarla yeni sistemler arasında uyum sağlamak için kullanışlıdır. Adapter Design Pattern, iki farklı sınıfın birlikte çalışabilmesi için aralarında bir köprü görevi gören bir “adapter” sınıfı oluşturarak gerçekleştirilir.